Αληθινά εγκλήματα

Με ένα έγκλημα που έγινε κυριολεκτικά κατά... λάθος, ο Αλκέτ Ριζάι έδωσε τα «διαπιστευτήριά» του στις ελληνικές διωκτικές αρχές, την άνοιξη του 2003, πριν από 22 χρόνια. Ο ίδιος αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή οποιαδήποτε συμμετοχή στη δολοφονία, αλλά ο φάκελός του «φούσκωσε» πολύ από τότε. Έχει κατηγορηθεί και καταδικαστεί για τρεις ανθρωποκτονίες, ενώ έχει αποδράσει δύο φορές με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό, μαζί με τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Κι αν ο «φαντομάς» παραμένει ασύλληπτος από το 2009 και στέλνει τα κείμενά του για να γίνουν βιβλία, ο Αλκέτ Ριζάι συνέχισε να απασχολεί και τα επόμενα χρόνια την Αστυνομία και το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας. Στο podcast μιλούν ο δημοσιογράφος του Star Παναγιώτης Μπούσιος, που είχε καλύψει τις τρεις ανθρωποκτονίες για τις οποίες καταδικάστηκε ο Αλκέτ Ριζάι, ο δημοσιογράφος Μάνος Τσαγκαράκης, ο οποίος θυμάται τις θεαματικές αποδράσεις με ελικόπτερο, και η δικαστική συντάκτρια Έλενα Γαλάρη, που παρακολούθησε τη δίκη για τη δεύτερη απόδραση από τον Κορυδαλλό. Ακούγονται, επίσης, ο ίδιος ο ισοβίτης να μιλά μέσα από τη φυλακή στο δελτίο ειδήσεων του Alter και η σύντροφός του, Σούλα, η οποία, μετά την αποφυλάκισή της, μίλησε στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.

Ξημερώματα της 21ης Ιουλίου 1991. Επτά νέα παιδιά, ηλικίας 15 έως 19 ετών, έχουν μόλις αποχωρήσει από το κλαμπ «Negro» στη Γλύφα, όπου διασκέδαζαν. Καθώς δεν βρίσκουν ταξί, αποφασίζουν να επιστρέψουν με τα πόδια στη Χαλκίδα, που απέχει περίπου τέσσερα χιλιόμετρα. Όσο απομακρύνονται από το μαγαζί και η ένταση της μουσικής χαμηλώνει, τα γέλια τους αντηχούν μέσα στη νύχτα, σπάζοντας τη σιωπή. Εκείνη τη στιγμή, ένα αυτοκίνητο πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα. Μια κλειστή στροφή και η καθυστερημένη αντίδραση του οδηγού αρκούν για να σημειωθεί ένα σοβαρό τροχαίο. Το αυτοκίνητο παρασύρει πέντε από τους νεαρούς και στη συνέχεια προσκρούει σε δέντρο. Ήταν η αρχή μιας τραγωδίας που δεν τελείωσε εκεί. Χρόνια αργότερα, η υπόθεση συνεχίστηκε σε μια αίθουσα του Στρατοδικείου στο Ρουφ, όπου ο πατέρας ενός εκ των θυμάτων αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Στο podcast μιλά ένα από τα παιδιά που σώθηκαν εκείνο το βράδυ, καθώς και οι δημοσιογράφοι Παντελής Βαλασόπουλος –ο οποίος κάλυψε την υπόθεση για την Ελευθεροτυπία– και Σταύρος Μαλαγκονιάρης από το Έθνος.

Ήταν πρωτόγνωρη η κινητοποίηση των αστυνομικών αρχών της Θεσσαλονίκης στα ορεινά του Βερτίσκου για τον εντοπισμό και τη σύλληψη ενός 34χρονου κτηνοτρόφου, ο οποίος είχε απαγάγει την πρώην αρραβωνιαστικιά του, αφού πρώτα σκότωσε τον έναν αδελφό της και τραυμάτισε τον δεύτερο, σε ένα ραντεβού θανάτου, κυριολεκτικά, έξω από τον Λαγκαδά. Περισσότεροι από πεντακόσιους αστυνομικούς «χτένιζαν» ολόκληρο τον νομό, ενώ το ελικόπτερο της Αστυνομίας πετούσε ώρες ατέλειωτες, «σκανάροντας» με θερμική κάμερα κάθε πιθανό και απίθανο σημείο, σε ένα πραγματικό ανθρωποκυνηγητό. Οι κάτοικοι του Λοφίσκου μπορεί να τον χαρακτήριζαν «καλό παιδί», που «δεν είχε δώσει δικαιώματα», αλλά στην ουσία δεν ήθελαν να έχουν πολλά-πολλά μαζί του. Ίσως επειδή είχαν μάθει από την αρραβωνιαστικιά του ότι δεν ήταν και... τόσο καλό παιδί - και δεν είχαν πέσει έξω. Όταν το παρελθόν του άρχισε να ξετυλίγεται, άφησε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο, με το στόμα ανοιχτό. Στο podcast μιλούν οι δημοσιογράφοι Χρήστος Στεφανής και Μπάμπης Τζιομπάνογλου που είχαν καλύψει την υπόθεση για το Mega Channel και ο δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω Φώτης Σπυρόπουλος, επίκουρος καθηγητής Ποινικού Δικαίου και Εγκληματολογίας στο Philips University, ο οποίος σκιαγραφεί το προφίλ του δράστη και προσπαθεί να ερμηνεύσει τα εγκλήματά του.

Το λευκό BMW ήταν παρκαρισμένο και κλειδωμένο στο λιμάνι του Βόλου όταν εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό έφτασαν οι αστυνομικοί που αναζητούσαν τον ιδιοκτήτη του, έναν εύπορο δερματέμπορο από τον Αλμυρό, τον Αχιλλέα Τέντα. Είχε περάσει μια βασανιστική νύχτα για τη σύζυγό του, τη Μαρία, μια όμορφη γαλανομάτα, 15 χρόνια μικρότερή του, που λίγες ώρες νωρίτερα είχε δηλώσει την εξαφάνισή του στο αστυνομικό τμήμα της πόλης. Ένιωθε τύψεις επειδή o άντρας της, μετά από ένα συζυγικό καβγαδάκι, μπήκε στο αυτοκίνητο, έφυγε νευριασμένος από το σπίτι τους και δεν επέστρεψε ποτέ. Τι είχε συμβεί στον 58χρονο επιχειρηματία; Στο podcast μιλούν ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Λέκκος, που ήταν τότε συνεργάτης της εκπομπής της Αγγελικής Νικολούλη, η οποία είχε ενεργό ρόλο στην εξιχνίαση της υπόθεσης, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» του Βόλου, Βάσω Κυριαζή, και οδημοσιογράφος Πάνος Γαρουφαλιάς που είχε καλύψει την υπόθεση για τον τηλεοπτικό σταθμό Alter. Επίσης ακούγεται και η Αγγελική Νικολούλη, που είχε αφιερώσει μια ολόκληρη εκπομπή στη μυστηριώδη αυτή εξαφάνιση.

Ο Βασίλης, ένας 36χρονος μαρμαροτεχνίτης από την Πάτρα, παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν έδωσε σημασία στις απειλές της νεαρής ερωμένης του, με την οποία είχε χωρίσει. «Πρόσεχε, γιατί αύριο αντί για γιορτή θα έχετε κηδεία!», του είπε, αλλά εκείνος δεν φαντάστηκε ότι η 24χρονη Λίτσα θα μπορούσε να κάνει κακό στην την πεντάχρονη κόρη του, που γιόρταζε την επόμενη ημέρα. Ήταν συνηθισμένη να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο στις σχέσεις της. Και έτσι έκανε και με τοv Βασίλη. Θα τον χτυπούσε εκεί που «πονούσε». Στο podcast μιλά ο δικηγόρος και δρ. εγκληματολογίας Παναγιώτης Παπαϊωάννου, ο οποίος αναλύει τα χαρακτηριστικά της δολοφονίας και σκιαγραφεί το προφίλ της νεαρής δολοφόνου.

Tα δίδυμα που περίμενε ο 48χρονος Χρήστος Κάρλος κλωτσούσαν ήδη στην κοιλιά της μάνας τους, στο «Αρεταίειο» Νοσοκομείο. Ήταν θέμα ημερών να έρθουν στον κόσμο και να μεγαλώσουν την ευτυχία του ζευγαριού, που είχε άλλα τέσσερα παιδιά: δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Εκείνο το διάστημα τα παιδιά έμεναν στον αδελφό του Χρήστου, στο Μπραχάμι, καθώς ο νυχτοφύλακας του εργοστασίου της φαρμακοβιομηχανίας «Μινέρβα» έπρεπε να βρίσκεται συνεχώς δίπλα στην ετοιμόγεννη γυναίκα του. Η Ειρήνη είχε δύσκολη εγκυμοσύνη και μάλιστα δυο - τρεις μέρες νωρίτερα είχε χρειαστεί να της δώσει αίμα. Το βράδυ την καληνύχτισε και ξεκίνησε για άλλο μία δύσκολη νυχτερινή βάρδια στο Περιστέρι. Μια βάρδια, που δεν τελείωσε ποτέ... Στο podcast μιλούν ο δημοσιογράφος Μάνος Τσαγκαράκης, που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στις εγκαταστάσεις της φαρμακοβιομηχανίας για την εφημερίδα «Βραδυνή» και ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Μαρκουλής, που είχε παρακολουθήσει την επεισοδιακή αναπαράσταση του εγκλήματος, για την εφημερίδα «Αυριανή».

Ένα μεσημέρι του Ιουλίου, ο 47χρονος εκτελωνιστής στάθμευσε το αυτοκίνητό του κοντά στην παραλία του Μαραθώνα και βγήκε κρατώντας μια καραμπίνα. Είχε προηγηθεί η διαδρομή από την Αθήνα, κατά την οποία μια και μόνο σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό του: να τιμωρήσει εκείνους που θεωρούσε υπεύθυνους για τη διάλυση της σχέσης του με τη Θώμη και την απομάκρυνσή του από τις τρεις του κόρες, που ζούσαν μαζί με τη μητέρα τους. Λίγα μέτρα μακριά, λουόμενοι απολάμβαναν τον ήλιο και τη θάλασσα, ανυποψίαστοι για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν. Ο Θόδωρος, ωστόσο, ήταν ήδη βυθισμένος σε σκοτεινές σκέψεις. Η απόφαση είχε ληφθεί. Η πράξη του, φρικτή και αμετάκλητη, άνοιξε τον κύκλο μιας τραγωδίας που εκτυλίχθηκε σε δύο σκηνικά – τον Μαραθώνα και την Παλατιανή. Στο επεισόδιο του podcast μιλούν ο δημοσιογράφος Θάνος Σωτήρης, που κάλυψε την υπόθεση για την εφημερίδα «Αυριανή», και η δικαστική ψυχολόγος και κοινωνιολόγος Χριστίνα Αντωνοπούλου, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η κ. Αντωνοπούλου σκιαγραφεί το ψυχολογικό προφίλ του δράστη και επιχειρεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά του.

O Βαγγέλης γέμιζε με κρασί το ένα ποτήρι μετά το άλλο, στο καφενείο του χωριού του, κοντά στη Νιγρίτα Σερρών, όπου είχε πάει εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ με έναν φίλο του. Όσο έπινε, τόσο πιο έντονα περνούσαν από το μυαλό του οι αδικίες που είχε υποστεί από την ίδια την οικογένειά του. Έξι μήνες πριν, ο μικρότερος αδελφός του, ο Χρήστος, είχε επιστρέψει στο χωριό, μαζί με τη γυναίκα του και την εφτάχρονη κόρη τους, μετά από μια σύντομη και αποτυχημένη προσπάθεια να ανοίξει ένα καφενεδάκι στην Αθήνα και να συνεχίσει τη ζωή του στην πρωτεύουσα. Είχε συνεννοηθεί με τον πατέρα του να εγκατασταθεί στον πρώτο όροφο της οικογενειακής τους κατοικίας, εκεί όπου έως τότε έμενε ο Βαγγέλης. Αυτός υποχώρησε, καθώς υπήρχε η εναλλακτική λύση να μετακομίσει με την οικογένειά του στο χωριό της συζύγου του, λίγα χιλιόμετρα μακριά. Όμως, δυσκολευόταν να «χωνέψει» την αντιμετώπιση που είχε από τον πατέρα του, ο οποίος έμενε στο ισόγειο, με τη δεύτερη γυναίκα του. Ένιωθε τεράστια αδικία και δεν το άντεχε. Και με θολωμένο μυαλό πήρε τη μοιραία απόφαση. Μιλούν στο podcast: Ο Βασίλης Σπυριδάκης, νεαρός ρεπόρτερ τότε της εφημερίδας Έθνος στη Θεσσαλονίκη και ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, εισηγητής, συγγραφέας και εκπαιδευτής e-learning στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος.

Κάτια δεν ήταν ιδιαίτερα θρήσκα, ούτε άνθρωπος της εκκλησίας. Είχε να εξομολογηθεί από τα 13 της χρόνια. Όμως, όταν το 1989 γνώρισε τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο, γοητεύτηκε αμέσως από τον ήρεμο και σαγηνευτικό του λόγο. Οι επισκέψεις της στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου πύκνωσαν και ο θαυμασμός της μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Όταν την φίλησε για πρώτη φορά, στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη, η Κάτια αισθάνθηκε τύψεις, μα τα λόγια του Άνθιμου ήρθαν σαν καταλύτης, που δικαιολογούσε τις ανθρώπινες αδυναμίες. Από εκείνη τη στιγμή, αφέθηκε στον απόλυτο έρωτα, σπρώχνοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της τον σύζυγό της και τον 10χρονο γιο τους. Η σχέση τους, καθαρά ερωτική πλέον, συνεχίστηκε με πάθος, παρά τα 17 χρόνια που τους χώριζαν. Η Κάτια ήταν καταγοητευμένη, βίωνε την απόλυτη λατρεία, ζούσε γι’ αυτόν. Ήταν ο επίγειος θεός της. Του εμπιστευόταν όχι μόνο την καρδιά της, αλλά και τα χρήματά της. Το πάθος της γι’ αυτόν δυνάμωνε και παρέσερνε τα πάντα. Όμως ο Άνθιμος άρχισε με τον χρόνο να νιώθει έντονη πίεση και δεν το άντεχε. Ίσως και επειδή τα συναισθήματά του άρχισαν να ξεφτίζουν. Άρχισε σιγά σιγά να ξεκόβει. Η ιστορία της Κάτιας και του Άνθιμου ενέπνευσε τον σκηνοθέτη Πάνο Κοκκινόπουλο, ο οποίος το 2000 δημιούργησε το επεισόδιο με τίτλο «Επίγειος θεός» στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Κόκκινος Κύκλος», με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Μηνά Χατζησάββα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μιλούν στο podcast: O δημοσιογράφος Μάνος Τσαγκαράκης που είχε καλύψει το ρεπορτάζ για το Mega και ο δημοσιογράφος Κώστας Κυριακόπουλος που είχε καλύψει την υπόθεση της δολοφονίας για την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Ακούγονται: Η ίδια η Κάτια και ο συνήγορός της, Αλέξανδρος Kατσαντώνης.

Η 47χρονη Παναγιώτα μεγάλωνε μόνη της τα πέντε παιδιά της στο ημιορεινό χωριό της Ηλείας των 100 κατοίκων. Η εγκυμοσύνη της ανύπαντρης κόρης της Κωστούλας στριφογύριζε στο μυαλό της μέρα και νύχτα. Το αντελήφθη όταν δεν υπήρχε επιστροφή και η σκέψη «τι θα πει το χωριό» της προκαλούσε τρόμο. Η ψυχολογική πίεση που αισθανόταν κάθε φορά που σκεφτόταν τις αντιδράσεις και τα σχόλια της κλειστής κοινωνίας ήταν τόσο ασφυκτική, που στη ζυγαριά του μυαλού της η ντροπή και το «ρεζιλίκι» βάρυναν περισσότερο από τη λογική. Η μητρική αγάπη δεν στάθηκε αρκετή, ώστε να αντιμετωπίσει το βάρος της κοινωνικής πίεσης. Και η μόνη λύση που είδε μπροστά στο αδιέξοδο, η δική της «κάθαρση», ήταν η δολοφονία του ίδιου της του παιδιού. Μιλούν στο podcast: H δημοσιογράφος Ελίζα Καλλίτση, που είχε καλύψει την υπόθεση ως ανταποκρίτρια του Mega στην Πελοπόννησο, η κοινωνιολόγος και εγκληματολόγος Αναστασία Χαλκιά, συγγραφέας και εκπαιδεύτρια e-learning του προγράμματος «Εγκληματολογία και φύλο» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και η δημοσιογράφος Νάντια Μανιάτη που είχε καλύψει το ρεπορτάζ για την Ολυμπιακή Ραδιοφωνία Τηλεόραση, τον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό της Ηλείας.

Ο Γιώργος καταγόταν από ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, κοντά στη λίμνη Τριχωνίδα, και έμενε τα τελευταία τέσσερα χρόνια με την οικογένειά του στο Περιστέρι. Στα 58 του, εργαζόταν ως νυχτοφύλακας στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και δεν επέστρεφε στο σπίτι αν δεν περνούσε πρώτα από το καφενείο για να πιει και να παίξει χαρτιά. Είχε οκτώ παιδιά, αλλά ξεχώριζε την 20χρονη Ειρήνη, στην οποία είχε αδυναμία. Η σύζυγός του είχε καταλάβει τις πονηρές σκέψεις που έκανε για το ίδιο του το παιδί. Αργότερα, είδε με τα μάτια της τις άσεμνες χειρονομίες του. Πήγε στην Αστυνομία, έγιναν συστάσεις στον πατέρα και εκείνος υποσχέθηκε ότι ήταν η τελευταία φορά που «ξέφευγε». Όμως, δεν ήταν... Στο podcast μιλά η Αγγελική Καρδαρά, διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, για τα χαρακτηριστικά της δολοφονίας της 20χρονης κοπέλας και το προφίλ του δράστη και σχολιάζει τον τρόπο που κάλυπταν τα εγκλήματα οι εφημερίδες της εποχής. Επίσης, μιλά η ψυχολόγος και εγκληματολόγος Ιωάννα Σκλιάμη, η οποία περιγράφει τη συμπεριφορά του παιδοκτόνου και το ψυχολογικό του προφίλ. Επιπλέον, αναλύει τον ρόλο που παίζει η νοοτροπία της μικρής, κλειστής κοινωνίας στη συγκάλυψη ή ανοχή της ενδοοικογενειακής βίας.

O Μιχάλης Γερωνυμάκης, γνωστός δικηγόρος του Ηρακλείου Κρήτης, έφυγε πολύ νωρίς, όπως κάθε πρωί, για το γραφείο του στο κέντρο της πόλης. Η σύζυγος και η πεθερά του, που έμενε μαζί τους, κοιμόντουσαν ακόμη. Είδε κάποιους πελάτες, παρέστη σε δύο δίκες ήσσονος σημασίας και, στις 2.30 το μεσημέρι, επέστρεψε στο σπίτι του, επί της οδού Ακαδημίας 52. Το θέαμα που αντίκρισε μπαίνοντας μέσα του έκοψε την ανάσα. Η 48χρονη σύζυγός του, Μαρίνα, και η 82χρονη μητέρα της, Ειρήνη Κλαουράκη, ήταν νεκρές, πεσμένες στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Αμέσως πήρε τηλέφωνο την Αστυνομία και προσπάθησε να φανεί ψύχραιμος μέχρι να έρθουν οι αρμόδιοι αξιωματικοί της Ασφάλειας για την πρώτη αυτοψία. Στο podcast μιλούν ο δημοσιογράφος Κώστας Βεζυράκης, που είχε καλύψει την υπόθεση ως ανταποκριτής του Mega στην Κρήτη, ο οποίος θυμάται τον θόρυβο που είχε προκαλέσει στην τοπική κοινωνία, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καρυωτάκης, που είχε καλύψει το ρεπορτάζ για την τηλεόραση του ΣΚΑΙ, καθώς και ο καθηγητής εγκληματολογίας του ΕΚΠΑ Γιάννης Πανούσης.

«Αυτός είναι διακριτικός στη μοναξιά του και στις επιδρομές του. Σκοτώνει για το πάθος του, τακτοποιεί τα πάντα, εξαφανίζει στοιχεία και αθόρυβα εξαφανίζεται και ο ίδιος. Μέσα στο διαταραγμένο του μυαλό έχει μήνες ολόκληρους αγρανάπαυσης, ώσπου ξαναπαίρνει το όπλο του και βγαίνει παγανιά, ντυμένος θάνατος». Αυτά είναι λόγια ενός έμπειρου ιατροδικαστή, του Κωνσταντίνου Χουρδάκη, επίκουρου καθηγητή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, ο οποίος νεκροτόμησε τα τελευταία θύματα που άφησε πίσω του ο «δράκος της Θράκης», όπως τον χαρακτήρισε ο Τύπος της εποχής. Στο podcast μιλούν η δημοσιογράφος Μελαχρινή Μαρτίδου που είχε καλύψει το έγκλημα για την εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, αλλά και για τρεις αθηναϊκές εφημερίδες, με τις οποίες συνεργαζόταν, ο Παράσχος Ανδρούτσος, που υπηρετούσε τότε στην Ασφάλεια Κομοτηνής καθώς και ο δρ. Εγκληματολογίας Παναγιώτης Παπαϊωάννου ο οποίος σχολιάζει τις ενέργειες που έκαναν -ή δεν έκαναν- οι διωκτικές αρχές στη βόρεια Ελλάδα, για να εξιχνιάσουν μία από τις πιο πολύκροτες υποθέσεις στα εγκληματολογικά χρονικά.

Μια σκοτεινή φιγούρα είχε τρυπώσει εκείνο το Σαββατόβραδο στο διαμέρισμα του Χρήστου Κολιτσόπουλου στο Παγκράτι. Ένας αδίστακτος διαρρήκτης που τα έκανε όλα άνω – κάτω, ψάχνοντας για μετρητά και κοσμήματα, αλλά δεν πρόλαβε να φύγει όταν ο 28χρονος αστυφύλακας επέστρεψε στο σπίτι κρατώντας στην αγκαλιά του τον τετράχρονο γιο του. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να τον εξουδετερώσει, για να ξεγλιστρήσει από την πολυκατοικία και να εξαφανιστεί. Στάθηκε πίσω από την πόρτα και μόλις ο αστυφύλακας μπήκε στο διαμέρισμα τον χτύπησε μέσα στο σκοτάδι με ένα μαχαίρι. Αμέσως το έβαλε στα πόδια και τράπηκε σε φυγή. Ο Χρήστος Κολιτσόπουλος ήταν νεκρός όταν έφτασε το ασθενοφόρο. Για τους συναδέλφους του ήταν θέμα τιμής η σύλληψη του δολοφόνου του, που δεν σκέφτηκε στιγμή να τον μαχαιρώσει μπροστά στα μάτια του ανήλικου παιδιού του. Όλα έδειχναν ότι είχε έρθει αντιμέτωπος με κάποιον κακοποιό που είχε μπει στο διαμέρισμα για να κλέψει. Ή μήπως όχι; Στο podcast μιλά ο δημοσιογράφος Τάκης Τερζής που ήταν εκεί για την εφημερίδα «Έθνος», ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, εισηγητής, συγγραφέας και εκπαιδευτής e-learning στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, ο οποίος αναλύει για τα χαρακτηριστικά της δολοφονίας του 28χρονου αστυφύλακα, που μονοπώλησε εκείνη την εποχή το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης καθώς και η δημοσιογράφος Μιμή Τουφεξή που είχε καλύψει τη δίκη για την εφημερίδα «Έθνος».

O τρόμος απλώθηκε πάνω από τα νότια προάστια της Αθήνας εκείνο το Σαββατοκύριακο, καθώς ένας «δράκος», όπως μαρτυρούσε το άγριο σκηνικό, έριξε βαριά τη σκιά του στη Βάρκιζα. Μέσα σε 24 ώρες είχαν βρεθεί απανθρακωμένα τα πτώματα δύο νέων, σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων το ένα από το άλλο. Πρώτα ενός άνδρα, στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου, που είχε καταστραφεί από τη φωτιά, πάνω από το νυχτερινό κέντρο “Ontherocks” και το επόμενο πρωί μιας κοπέλας στον σκουπιδότοπο, κοντά στην αδιαμόρφωτη πλαζ της πόλης. Ο δημοσιογράφος Τάσος Ζορμπάς, που είχε καλύψει το ρεπορτάζ για την εφημερίδα «Έθνος», θυμάται τις άγριες εικόνες που αντίκρισε στο σημείο, ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Μαρκουλής, που είχε καλύψει την υπόθεση για την εφημερίδα «Αυριανή», θυμάται την αγριότητα του εγκλήματος και τις έρευνες της Αστυνομίας, όπως και ο δημοσιογράφος Γιώργος Κούσουλας που είχε καλύψει τη δίκη για την εφημερίδα «Απογευματινή».

Η νεαρή Σαχάρ ήταν εξαφανισμένη εκείνο το μεσημέρι όταν η μητέρα της μπήκε στο δωμάτιό της για να την ξυπνήσει. Ούτε και το σπορ αυτοκίνητό της ήταν παρκαρισμένο έξω από το σπίτι τους στην Αργυρούπολη. Λίγες ώρες αργότερα το αυτοκίνητο βρέθηκε καρφωμένο σε ένα δέντρο έξω από το Κορωπί, αλλά η ίδια ήταν άφαντη. Η Τροχαία δεν κατάφερε να βγάλει άκρη, καθώς η νεαρή κοπέλα δεν είχε μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο τραυματισμένη. Η αγωνία των γονιών και της αδελφής της κορυφώθηκε. Έκαναν δήλωση εξαφάνισης στην Αστυνομία και άρχισαν να την αναζητούν παντού, με τη βοήθεια και στήριξη του ανθρώπου, με τον οποίο ήταν αχώριστοι τους τελευταίους μήνες. Του 24χρονου Ανδρέα. Ο νεαρός δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει την εξαφάνισή της. Εκείνο το βράδυ ήταν στο σπίτι του στον Πειραιά, δεν είχαν βγει μαζί, όπως τους είπε. Αλλά από την πρώτη στιγμή προθυμοποιήθηκε να ψάξει μαζί τους για την αγαπημένη του. Οι μέρες περνούσαν και η 19χρονη Αιγύπτια δεν έδινε σημεία ζωής. Στο podcast μιλά ο δημοσιογράφος Μάνος Τσαγκαράκης, που είχε καλύψει την υπόθεση για το Mega και θυμάται πώς οι έρευνες ξετύλιξαν το κουβάρι και οδήγησαν στα ίχνη του δολοφόνου, η δημοσιογράφος Κατερίνα Μαστραντωνάκη, που είχε καλύψει την άγρια γυναικοκτονία για το Star, και ο δικαστικός συντάκτης Διονύσης Σαραντόπουλος, που είχε καλύψει τη δίκη για την εφημερίδα «Μακεδονία» ο οποίος θυμάται χαρακτηριστικά στιγμιότυπα. Τέλος, μιλά και η ψυχολόγος και εγκληματολόγος Ιωάννα Σκλιάμη η οποία απαντά στο ερώτημα εάν μια γυναικοκτονία αποτελεί συνήθως την κορύφωση πολλαπλών εκδηλώσεων βίας που προηγούνται.

Ο σύζυγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών δεν ξενοκοιτούσε μόνο τις όμορφες γυναίκες του χωριού, αλλά και την αρραβωνιαστικιά του ίδιου του γιου του, που έμενε μαζί τους. Tον είχαν πιάσει στα πράσα τουλάχιστον δύο φορές. Η σύζυγός του, που τον είδε σε υπερβολικά «τρυφερή» στάση με την μέλλουσα νύφη τους στο δωμάτιο με τα βαρέλια, αλλά και ένας συγγενής τους, στην αυλή του σπιτιού του, όπου την είχε βάλει να καθίσει στα γόνατά του, ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού. Ο 24χρονος γιος του αρνιόταν να πιστέψει τους ψιθύρους, ίσως για να μην χαλάσει τις σχέσεις του με την οικογένειά του. Ο Γιώργος ήταν συνεσταλμένο παιδί, που σεβόταν, αν όχι φοβόταν, τον πατέρα του και δεν του αντιμιλούσε ποτέ. Όταν, όμως, τον διαβεβαίωσαν ότι δεν ήταν μόνο κουτσομπολιά από «κακές γλώσσες», άρχισε να γεννιέται μέσα του η ιδέα να εγκαταλείψει το μικρό χωριό των 250 κατοίκων κοντά στη Λαμία, όπου οι ντόπιοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης και οι νέοι παρατούσαν νωρίς το σχολείο για να τους βοηθούν στα χωράφια ή αναζητούσαν καλύτερη τύχη στη μεγάλη πόλη. Ο δρ. Εγκληματολογίας Παναγιώτης Παπαϊωαννου μιλάει για τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος και το τοποθετεί στο χώρο και το χρόνο ενώ παράλληλα, με την ιδιότητα του δικηγόρου, σχολιάζει την τακτική της υπεράσπισης.

Ο Μίμης Ζουγανέλης ήταν από τις θρυλικές μορφές της Μυκόνου. Επιχειρηματίας με πρωτοποριακές ιδέες, δημιουργός του πρώτου ναυτιλιακού γραφείου στο νησί και του ξενοδοχείου «Ορνός», γλεντζές και σύντροφος ωραίων γυναικών, προσωπικός φίλος του Αριστοτέλη Ωνάση και ανιδιοτελής συμπαραστάτης φτωχών οικογενειών. Έζησε μια ζωή σαν παραμύθι, που το τέλος της δεν του άξιζε.

Θεία και ανιψιά είχαν συντροφιά η μία την άλλη στην πολυτελή μονοκατοικία του Αμαρουσίου, όπου ζούσαν μακριά από κοινωνικές συναναστροφές. H Ελένη Λαζάρου είχε άντρα καπετάνιο, που ταξίδευε για μήνες στις θάλασσες του κόσμου. Είχε πάρει κοντά της την κόρη του αδελφού της, την 16χρονη Βασιλική, για να έχει παρέα και η μικρή να είναι κοντά στο σχολείο της, το Αρσάκειο. Την αγαπούσε πολύ, ουσιαστικά την είχε «υιοθετήσει» και έλεγε ότι σκόπευε να τα αφήσει όλα σε εκείνη. Οι γείτονες ήξεραν ότι το ζευγάρι είχε πολλά λεφτά, καθώς ο καπετάνιος έστελνε «πλούσια» εμβάσματα κάθε μήνα. Σκόπευαν είτε να σηκώσουν άλλον ένα όροφο, είτε να αγοράσουν ένα καινούργιο ρετιρέ σε πολυκατοικία. Γι’ αυτό και όταν βρήκαν κατακρεουργημένες θεία και ανιψιά εκείνο το Σαββατόβραδο, το σενάριο της ληστείας φαινόταν το πιθανότερο. Ή μήπως όχι... Στο podcast μιλά ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης που περιγράφει τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος και σκιαγραφεί το προφίλ του δράστη καθώς και η δικαστική ψυχολόγος Έρη Ιωαννίδου που προσπαθεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά του δράστη.

Ένα αυτοκίνητο που είχε τυλιχτεί στις φλόγες, μέσα στην κοίτη του ξεροπόταμου Τάνου, κοντά στο βιολογικό καθαρισμό του Άστρους, κινητοποίησε εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα το κλιμάκιο της Πυροσβεστικής που έσπευσε επί τόπου. Η δουλειά των πυροσβεστών ήταν εύκολη, η φωτιά δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει. Όμως, όταν ολοκλήρωσαν την κατάσβεση, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα θρίλερ. Το απανθρακωμένο πτώμα ενός άντρα στο πίσω κάθισμα. Αμέσως ενημέρωσαν την Αστυνομία. Επρόκειτο για αυτοκτονία; Ή για άγριο έγκλημα; Στο podcast μιλά ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, εισηγητής, συγγραφέας και εκπαιδευτής e-learning στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, ο οποίος αναλύει τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος και σχολιάζει τον τρόπο που οι κλειστές κοινωνίες αντιδρούν σε παρόμοιες καταστάσεις.